"ALTO RENDEMENTO" é o terceiro relato de "Endogamia 0.2"
Este relato é unha crítica á sociedade actual,
unha sociedade que prefire o beneficio en termos políticos en relación no tocante ao
movemento de cartos e ganancia deles, ao propio avance na mellora de
tratamentos para axudar a sanidade.
Por unha banda, exponse o caso dun home, o cal desenvolve un
proxecto farmaceutico para a súa empresa, no que dá argumentos para levar conseguir a súa financiación e non a dos rivais. Expón que quere desenvolver unha droga ou medicamento, que ao ser
inxerida por deportistas, melloren o rendemento deportivo destes. Na outra
banda, unha muller expón un proxecto no que quere levar a cabo unha
investigación para tratar a enfermidade do alzhéimer, na que procura buscar a cura
desta enfermidade ou polo menos un tratamento para ela.
Neste caso, a empresa decide financiar e
axudar o home que propón o desenvolvemento das drogas potenciadoras, xa que estas ían producir maior cantidade de
beneficios en canto ao económico e ao político, posto que a financiación deste proxecto tería máis rendibilidade a máis longo prazo e doutro tipo.
Neste caso preséntase un caso irónico, xa que
o político que apoia o proxecto para desenvolver os medicamentos que melloran o
rendemento deportivo, ten na súa propia familia un sogro o cal posúe a enfermidade do alzhéimer.
Opinión persoal.
A miña opinión ao respecto, é que este relato
é unha boa representación da actual sociedade, na que só se busca mover diñeiro,
non importa nada máis que iso. Isto nótase actualmente na corrupción, e noutros
casos que non veñen a conto. Pero o tema tratado nesta historia, é o do
beneficio inmediato, o beneficio propio, pero referido ao diñeiro.
O protagonista antepón o beneficio ecónimico ó benestar da súa propia
familia, xa que estaría axudando o seu sogro se o diñeiro fose destinado ó estudo do
alzhéimer. Móstrase unha grande ironía e faise unha crítica a este tipo de xente, a
xente que só vive movido polo capitalismo máis salvaxe.
Persoalmente, o que máis me gustou do relato
foi esa repredsentación desa ironía, cando no relato a propia filla do político vai á casa dos
seus avós e se presenta ao avó co alzhéimer. O que máis me cativou foi a
actitude da rapaza ante as dúas situacións. Ela ten unha actitude fría co
pai cando a leva ao golf, e unha actitude familiar e cariñosa cos seus avós.
Así acabei collendo moito agarimo ó personaxe desta rapaza, e
cada vez máis odio a actitude deste personaxe do político, que representa un prototipo facilmente recoñible na nosa sociedade actual.
O tema alzhéimer é unha cousa que me toca
moito, por iso esta historia nun principio doeume porque este tipo de situacións son superiores a min, e sei que están a pasar, é algo que me é superior que me crea
moito odio. A lectura deste relato chegou un momento que me provocou unha certa impotencia, ver un
posible futuro mellorado, máis a preferencia neste caso polo deporte mal entendido.
Por David Güimil.
Ningún comentario:
Publicar un comentario