Desde o 22 de setembro de 2014 estamos no novo blog:
http://praiadaspalabras.blogspot.com.es/
"Jinxy Jenkis, Lucky Lou"
Jinxy Jenkins, Lucky Lou from Jinxy Jenkins, Lucky Lou on Vimeo.
Conxunción de positivismo e negativismo nesta optimista curta."Tan lonxe, tan preto"
Comentario crítico do relato 0 de Endogamia 0.2.
Neste relato preséntase un tema totalmente actual, retratando dunha forma moi clara a situación que se segue a dar no noso día a día a pesar da imaxe que se pretende dar. Podemos observar como a mullear continúa a ter un papel de figura vexada en moitas ocasións, véndose na obriga de aceptar un trato que dista moito de ser igualitario. A problemática de maior relevancia é o feito de que nós mesmos esquecemos esta ferida subxacente da nosa sociedade, a cal promete converterse no novo (e non tan novo) estigma da nosa época. Con isto quero referirme a outros casos de discriminación (racial, étnica, homofóbica...) que si conseguiron espertar unha gran concienciación social. Pola contra, a pesar dos esforzos que se fan por diversas vías, eu non detecto na poboación o verdadeiro ton de alarma que a situación merece. Este "piloto" só salta na nosa sociedade cando vemos no telexornal un novo caso de violencia machista, pero pronto arquivamos a información no caixón da "tristura" ou no da "compaixón" e seguimos a comer. A nosa incomprensible indiferenza é o que permite que a situación continúe, día a día, vítima a vítima.
No relato faise unha panorámica de todas as situacións nas que unha muller se ve denigrada polo feito de selo. Isto abrangue dende o ámbito laboral ata o privado, demostrando unha vez máis que o home segue a ter unha vantaxa silenciosa e pesada sobre o tradicionalmente chamado "sexo endeble" (o cal, como non, é unha mostra máis do conflito). Por que isto non provoca manifestacións nas rúa? Ata onde chega a nosa capacidade de "non ver"?
Por Sara Martínez
1º BACH A
1º BACH A
"Cidade colorida"
Xa que o sol non se anima a facernos compaña, poñede unha pouca de cor as vosas vidas con esta curtametraxe que sintetiza a importantancia de tentar ver a vida cun certo positivismo, por moi negra que esta pareza.
"O club de lectura nas BE, unha fórmula para espertar lectores"
Déixo aquí a presentación do meu relatorio na xornada técnica: "A biblioteca escolar na formación profesional" desenvolta en Santiago de Compostela o día 12 de maior de 2014. Por unha banda, por se alguén pode sacar algunha idea proveitosa para o seu traballo e por outra, para deixar constancia das moitas horas de dedicación que supón un club de lectura, algo que seguen sen comprender a maioría das comunidades escolares, que viven alleas a estas experiencias.
Clubeiros que participaron no intercambio epistolar con Ponferrada
Aquí non cabiamos todos na foto dentro da biblioteca.
Aquí aínda nos estabamos a colocar.
E por fin, estamos todos na foto con profe incluída.
O alumnado de 1º de ESO e 4º de ESO do noso centro realizou un intercambio epistolar co IES Virgen de la Encina de Ponferrada durante este derradeiro trimestre escolar. A experiencia estivo coordinada pola profesora de lingua galega Susana Vázquez Recarey e unha profesora deste centro ponferradino.
Os nosos clubeiros de 1º de ESO tamén estiveron a participar nesta iniciativa que os conectou con alumnado de 1º de ESO que está a estudar galego como materia optativa nesta localidade do Bierzo. Consideramos que foi moi interesante, ata o punto de que tivemos que esperar ata a última carta para que o noso alumnado non lles dese o seu nome e enderezo completo para contactar con eles por outras medios.
Visita á illa do Areoso
O pasado 13 de xuño os clubeiros de 1º de bacharelato que estaban en 1º A visitaron a illa do Areoso na ría de Arousa. Esta actividade foi coordinada polo seu titor, Tomás Agostiño e permitiunos gozar dunha paraxe única cargada dun forte patrimonio etnográfico fóra do común. Achegámos ata a alí en canoa e puidemos comprobar in situ moitas das cousas que xa nos comentara o profesor e xornalista Manuel Gago cando visitou o centro este ano.
Son moitas as palabras que están enterradas nesta illa berrándonos que debemos coidar o noso patrimonio, primeiro porque é o noso e segundo porque é único.
Algúns do nosos clubeiros na xuntanza en Tui de "Enredando versos"
Algúns dos nosos clubeiros dos grupos de 1º de ESO e 1º de bacharelato participaron o día 8 de maio na xuntanza que este ano se desenvolveu en Tui de ENREDANDO VERSOS. Isto foi o premio polo seu traballo no proxecto "A cidade con ollos de poeta", que se realizou coordinado polo profesor Rafael Arines no noso centro, en conxunto cos centros que integran este grupo, que son o IES de Sanxenxo, o IES de Poio, IES Riveira de Louro, o IES San Paio.
Documental: "O xogo da morte"
Os que non tivestes ocasión non deixedes de ver este documental co que traballamos este curso cando limos no noso club "A asasina" de Alexandros Papadiamandis.
Este documental simula un programa da televisión francesa para realizar un experimento, que xa se realizara nos anos setenta, para demostrar o sinxelo que é someter a sociedade civil a un rexime totalitario.
"ALTO RENDEMENTO" ( "Endogamia 0.2")
"ALTO RENDEMENTO" é o terceiro relato de "Endogamia 0.2"
Este relato é unha crítica á sociedade actual,
unha sociedade que prefire o beneficio en termos políticos en relación no tocante ao
movemento de cartos e ganancia deles, ao propio avance na mellora de
tratamentos para axudar a sanidade.
Por unha banda, exponse o caso dun home, o cal desenvolve un
proxecto farmaceutico para a súa empresa, no que dá argumentos para levar conseguir a súa financiación e non a dos rivais. Expón que quere desenvolver unha droga ou medicamento, que ao ser
inxerida por deportistas, melloren o rendemento deportivo destes. Na outra
banda, unha muller expón un proxecto no que quere levar a cabo unha
investigación para tratar a enfermidade do alzhéimer, na que procura buscar a cura
desta enfermidade ou polo menos un tratamento para ela.
Neste caso, a empresa decide financiar e
axudar o home que propón o desenvolvemento das drogas potenciadoras, xa que estas ían producir maior cantidade de
beneficios en canto ao económico e ao político, posto que a financiación deste proxecto tería máis rendibilidade a máis longo prazo e doutro tipo.
Neste caso preséntase un caso irónico, xa que
o político que apoia o proxecto para desenvolver os medicamentos que melloran o
rendemento deportivo, ten na súa propia familia un sogro o cal posúe a enfermidade do alzhéimer.
Opinión persoal.
A miña opinión ao respecto, é que este relato
é unha boa representación da actual sociedade, na que só se busca mover diñeiro,
non importa nada máis que iso. Isto nótase actualmente na corrupción, e noutros
casos que non veñen a conto. Pero o tema tratado nesta historia, é o do
beneficio inmediato, o beneficio propio, pero referido ao diñeiro.
O protagonista antepón o beneficio ecónimico ó benestar da súa propia
familia, xa que estaría axudando o seu sogro se o diñeiro fose destinado ó estudo do
alzhéimer. Móstrase unha grande ironía e faise unha crítica a este tipo de xente, a
xente que só vive movido polo capitalismo máis salvaxe.
Persoalmente, o que máis me gustou do relato
foi esa repredsentación desa ironía, cando no relato a propia filla do político vai á casa dos
seus avós e se presenta ao avó co alzhéimer. O que máis me cativou foi a
actitude da rapaza ante as dúas situacións. Ela ten unha actitude fría co
pai cando a leva ao golf, e unha actitude familiar e cariñosa cos seus avós.
Así acabei collendo moito agarimo ó personaxe desta rapaza, e
cada vez máis odio a actitude deste personaxe do político, que representa un prototipo facilmente recoñible na nosa sociedade actual.
O tema alzhéimer é unha cousa que me toca
moito, por iso esta historia nun principio doeume porque este tipo de situacións son superiores a min, e sei que están a pasar, é algo que me é superior que me crea
moito odio. A lectura deste relato chegou un momento que me provocou unha certa impotencia, ver un
posible futuro mellorado, máis a preferencia neste caso polo deporte mal entendido.
Por David Güimil.
Sés e Miguelanxo Prado
Rapaces, se non coñecedes a Sés, este terremoto musical feminino galego, tedes que pórvos ó día rapidamente, non sabedes o que vos estades a perder. Neste vídeo tedes un tándem perfecto da súa música, "Milonga de aquí", cos debuxos do grande artista galego, Miguelanxo Prado. Non deixedes de escoitar e ver as súas obras.
Lucía Pérez e David Güimil premiados polas súas bandas deseñadas.
Dous dos integrantes dos noso grupo de club de lectura veterano, que a día de hoxe están en 1º de bacharelato, resultaron premiados coa publicación do seu cómic na revista ENÓRMIC BANDA publicada pola Coordinadora de Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística do Salnés.
Parabéns para Lucía Pérez e David Güimil, este último tamén resultou finalista no concurso de relato curto convocado pola Federación Provincial de Pais e Nais.
A lenda do CON DA ROMAÍÑA
 |
| Con da Romaíña (Nantes) . Foto de Samantha Díaz |
O día 22 de maio o noso club de lectura realizou un encontro co club de lectura: "Libros coma area" do IES Agra de Raíces de Cee.
Aproveitamos o encontro para intercambiar, entre outras cousas, lendas das nosas respectivas comarcas. O traballo previo consistiu en que os nosos clubeiros recollesen das familias ou vecindario lendas que se conservasen na oralidade.
Unha das que levamos para contar en Cee, foi esta do CON DA ROMAÍÑA recollida por
 |
| Foto de Samnatha Díaz |
Na parroquia de Nantes vivía un
home chamado Manolito “O currutaco", que era moi valente e arriscado. Non lle
tiña medo a nada nin a ninguén. Contan que un día chegou a aldea un paraugueiro
vello. O paraugueiro, ó enterarse da fama de Manolito, díxolle que se era certo que non coñecía o medo, fose
unha noite de lúa chea, ó Con da Romaíña
e que agardase alí a que a campá da igrexa dese as doce da noite.
Pasadas dúas semanas chegou unha noite de lúa
chea, así que Manolito dirixiuse ó Con e alí agardou a que a campá dese as doce
da noite. Cando soaron as doce campás abriuse unha porta na grande rocha da que
saíu unha moura, a cal lle dixo a Manolito que era unha muller encantada e que
cando el atopase o tesouro escondido na rocha, ela quedaría libre de
encantamento. A moura guiou a Manolito ó interior do con. Levouno ante o
tesouro, pero cando este lle ía botar a man, a moura converteuse nunha inmensa
serpe que se lle botou enriba. Manolito, que era forte e valente, agarrouna
polo pescozo e comezou a estragoala. Cando rematou a pelexa, Manolito estaba
esgotado e morto de medo, pero aínda tivo a forza de facerse co tesouro. Saíu
correndo escaleiras arriba cara a saída
da rocha, pero cando chegou ó alto comprobou con horror que a porta do con
estaba pechada. Dese xeito, foi como Manolito remataría morrendo no interior do
Con da Romaíña.
"Endogamia 0.2"
A última obra lida polo club de lectura de 1º de bacharelato foi o libro de relatos: "Endogamia 0.2", que forma parte da triloxía que nos avanzou o autor que realizaría, cando nos visitou o ano pasado, para comentar "Exogamia 0.3", sobre temáticas que tira, nos máis dos casos, da actualidade dos xornais.
Así mesmo, grazas á xenerosidade de Ramón Caride tivemos a ocasión de ler antes da súa publicación, en rigorosa primicia, o primeiro relato: "Tan lonxe, tan preto". Este ano completamos, pois, a lectura deste libro cos seus outros dous relatos: "Mecánica da apocalipse" e "Alto rendemento".
En todos eles preséntanos a visión da nosa sociedade profundamente deshumanizada, onde a violencia de xénero aparece reflectida, tanto nos países menos desenvolvidos, como na casa dos nosos veciños. A corrupción política estraga, sen ningún tipo de pudor, o medioambiente e a vida de miles de persoas. E no campo da ciencia, o estudo de fármacos para novas enfermidades está manipulado polas mans de políticos que só serven os intereses do capital.
Tampouco debemos esquecernos das ilustracións de Manuel Busto que acompañan os relatos. Das cales xa puideramos desfrutar, tamén en primicia, o ano pasado cando, ambos os autores, visitaron o noso club.
En definitiva, unha obra que aínda que non foi a favorita dos nosos clubeiros este ano, dá para comentar moitas temáticas e moi interesantes en calquera club de lectura. De feito esperamos contar coas súas contribucións persoais en vindeiras entradas deste blog.
"Porque me sae do galego"
Este rap: "PORQUE ME SAE DO GALEGO", de GAMY. E o seu videoclip é un traballo para o Clube da Lingua do IES Marco do Camballón, de Vila de Cruces. Parbéns polo traballo ben feito.
Santiago Lopo compartido co grupo de lectura do PCPI
O noso Club de Lectura de 2 º de ESO, que estivo a ler neste derradeiro trimestre "Game over", compartiu unha charla do seu escritor, Santiago Lopo, co grupo de lectura do PCPI, que tamén leu esta obra ademais da novela "Peaxes" deste mesmo autor.
Xuntanza da lectura: "Ouro Negro"
Estas fotos correspóndense á xuntanza do club de lectura de 1º de ESO do mes de abril, o libro escollido neste caso foi unha elección do grupo, que tras a lectura de "Mortos de Ningures", como libro obrigatorio, pediron encarecidamente que lésemos a continuación das aventuras da inspectora Nola en "Ouro Negro" no club. É unha mostra máis do éxito que teñen estes libros nos nosos grupos do club.
Recentemente visitounos Ledicia Costas, completando así a todos os autores que integran estas dúas obras. Andrés Meixide, o ilustrador, estivo tamén este ano con nós compartindo un obradoiro co grupo do club de 2º de ESO e o ano pasado contamos coa presenza de Pere Tobaruela. Alegrámonos conxuntamente cando o ano pasado se lles entregou o premio Frei Martín Sarmiento por "Mortos de Ningures" e aledámonos, novamente, porque proximamente aparezan estas obras en castelán e catalán.
LEDICIA COSTAS
O pasado 10 de abril contamos coa presenza da escritora Ledicia Costas no noso centro. A autora departiu co alumnado de 1º de ESO sobre o libro "Mortos de Ningures". Explicoulles ós rapaces como se escribe un libro a medias con outro escritor. Neste caso Pere Tobaruela. Trátase dun proceso no que empregan unha escaleta, na que ambos os dous van escribindo cada unha das partes individualmente, logo de decidir a temática do libro. As longas conversas telefónicas e o grupo de WhatsApp, no que tamén está incluído o ilustrador do libro, Andrés Meixide, axudan a poñerse de acordo neste labor colectivo.
A escritora respondeu todo tipo de preguntas. Comentou que ela comezou a escribir moi nova, sendo adolescente e que seus pais pensaron que sería algo pasaxeiro que se lle pasaría coa idade. Tamén lles contou como coñecera a Pere Tobaruela nun encontro de escritores que realizaban o camiño de Santiago en autobús.
Sobre o libro os rapaces expresaron a súa preocupación porque a protagonista, a inspectora Nola non tivese un home para sobrelevar o coidado dos seus xemelgos. O alumnado do club de lectura, que leu tamén a segunda aventura desta teimuda investigadora no libro "Ouro Negro", preguntou sobre o futuro do seu axudante, o gato Lolo, posto que estaban intrigados coa sorte que puidera correr tras o súa caída ó mar tinguido chapapote.
Ledicia Costas tamén reivindicou a importancia da novela infantil e xuvenil, e a súa escrita en galego como a única posible, posto que ela é galega. Con respecto a esta cuestión estes libros tamén verán a luz en setembro en castelán e catalán.
Finalmente tentamos agradecer a súa presenza a través da lectura dun dos seus poemas levada a cabo pola alumna Clara Moldes de 1º ESO C. Agardamos poder volver a contar coa súa presenza entre nós.
O NON VISTO DE "ERA VISTO"
A actriz Isabel Risco, que interpreta a personaxe que nunca se ve
na serie "ERA VISTO", levouse este ano un dos premios MESTRE MATEO do audiovisual galego.
Obradoiro de ilustración. Andrés Meixide
O pasado xoves 20 de marzo estivo co grupo do Club de 2º da ESO o ilustrador Andrés Meixide. Primeiro explicoulles que tipo de traballo fai un ilustrador, que non só é o de ilustrar os libros de lectura que lles gustan, senón tamén libros de texto, carteis, caixas de angulas ou coches do exército.
A continuación puideron aprender a técnica para debuxar os seus personaxes favoritos de "Mortos de Ningures" e "Ouro Negro"
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)